Ιδού ο διάδοχος του Σπανούλη στον Ολυμπιακό – Τεράστια μεταγραφή παλεύουν οι Αγγελόπουλοι

Πάνω στα συντρίμμια της απώλειας του τίτλου και μιας χρονιάς που ο Ολυμπιακός έμεινε διψασμένος από τρεις πηγές που τις προσέγγισε μια ανάσα αλλά νερό δεν ήπιε, μένοντας με τη “γλύκα” της προσθήκης τριών τροπαίων (Ευρωλίγκα και των δύο εγχώριων) και τη θλίψη της άχαρης και ανούσιας ιστορικής ανάμνησης του φιναλίστ σε τρεις (δεν είναι ένας, δεν είναι δύο) τελικούς, φρόντισε να οικοδομήσει έναν τριπλό θρίαμβο, κλείνοντας με συνοπτικές διαδικασίες και ταχύτητα …λάμψης, τις εκκρεμότητες με τον Γιώργο Πρίντεζη και τον Βαγγέλη Μάντζαρη.

Μετά το break του Παναθηναϊκού στο …buzzer beater της σεζόν, εντός ΣΕΦ, οι Αγγελόπουλοι δεν είχαν (και δεν έχουν) πολλά περιθώρια συντηρητικής αναδιοργάνωσης. Κινήθηκαν αστραπιαία, αγκαζάρισαν τους θεμέλιους στύλους, τους ακρογωνιαίους κίονες του “σπιτιού” τους με τις πρώτες “χοντρές” εκταμιεύσεις στο μεταγραφικό παζάρι και πορεύονται πιο ήσυχοι πλέον στην αλλαγή σελίδας της ομάδας μπάσκετ.

Να πάρουμε τα πράματα με τη σειρά:

1. Υπάρχει η επικοινωνιακή νίκη των ερυθρόλευκων προέδρων έναντι του “αιώνιου εχθρού”. Έχοντας …ματώσει αγωνιστικά με τον περίπατο του ΠΑΟ στον 5ο τελικό και τις αρκετές χλευαστικές δηλώσεις που ακολούθησαν από τους πράσινους πρωταθλητές, ήταν λαϊκή απαίτηση και προσωπικός τους εγωισμός να έπαιρναν το συντομότερο το αίμα τους πίσω.

Και αν για τον γηγενή Γιώργο Πρίντεζη, που έχει αποδείξει σε όλη τη διαδρομή του στην ομάδα το πόσο την πονάει και ματώνει τη φανέλα, παίζοντας και διακρινόμενος εναντίον του Παναθηναϊκού ακόμα και εκείνη τη βαρύτατα πένθιμη ημέρα για την ψυχή του, έχοντας απωλέσει το πρωί τον αγαπημένο πατέρα του (στην περσινή σειρά των τελικών), η ανανέωση του συμβολαίου του αν ήταν ζητούμενο στο …”Πάμε Στοίχημα” θα είχε μπει φραγή, καθώς εκπλήξεις δεν χωρούσαν, η υπόθεση Μάντζαρη είχε πολύ κους κους και αβεβαιότητα.

Δεν γνωρίζω πόσο (και αν) λειτούργησε η κόκκινη “αντικατασκοπεία” ώστε να ήταν ενήμεροι στον Πειραιά για τα όσα ο Παναθηναϊκός μέσω του ιδίου του Δημήτρη Γιαννακόπουλου αποκαλύφθηκαν μετέπειτα, προκειμένου να χειρίζονταν έτσι όπως έπρεπε την περίπτωση του διεθνούς γκαρντ, αρκούσαν όμως τα υπόλοιπα που είχαν διαδοθεί: Ότι ο ΠΑΟ έδινε πολλά για να τον “αρπάξει”, ότι είχε το τριφύλλι στο στήθος της εφηβικής ηλικίας του και από την εικονική πραγματικότητα είχε έρθει η στιγμή να πάει στην ομάδα της καρδιάς του, μέχρι ότι υπήρχαν μαρτυρίες πώς είχε θεαθεί κάποτε, σε άλλες εποχές, μέχρι και στη Θύρα 13 να φωνάζει συνθήματα για τον Παναθηναϊκό!

Όποια και να ήταν η αλήθεια, ο Μάντζαρης είχε την ελευθερία να αλλάξει στρατόπεδο και οι πράσινοι καιροφυλακτούσαν. Τον ήθελαν, τους έκανε, θα τον έπαιρναν για να …τη σπάσουν στους Πειραιώτες και να ενισχύσουν τον ελληνικό κορμό τους, που το τέλος της καριέρας του Διαμαντίδη και το επερχόμενο του Φώτση, τους έχει μεταβάλλει σε Πύργο της Βαβέλ με εκπροσώπηση της φανέλας από “λεγεωνάριους”.

2. Εδώ είναι η δεύτερη «νίκη» της διοίκησης του Ολυμπιακού. Δεν άφησε …απωθημένο στους παραδοσιακούς αντιπάλους της που ούτε τώρα τους πήρε παίκτη μόνο, μα και εδραίωσε το στιβαρό, έμπειρο ελληνικό στοιχείο της ομάδας για το άμεσο και απώτερο μέλλον.

3. Όπως στον Παναθηναϊκό με τον Διαμαντίδη, έτσι και στον Ολυμπιακό με τον Σπανούλη, η επόμενη μέρα, χωρίς τον μεγάλο αρχηγό, δεν απέχει πολύ. Το βιολογικό ρολόι φάνηκε από φέτος ότι τα αγωνιστικά ψωμιά είναι λίγα.

Και πώς να ‘ναι αυτό κρυφό, αφού πέρα από την ηλικία, η εικόνα του “Kill Bill” στα δύσκολα, εκεί που η μπάλα και πέρυσι και όλα τα περασμένα χρόνια, έκαιγε και ήταν αυτός που έδινε τις λύσεις, σηκώνοντας την ομάδα στις πλάτες του και εκτελούσε με το “τριποντάρι” του, στον τελικό του Final 4 και στα κρίσιμα σημεία με τον Παναθηναϊκό έδειξε εντελώς “άδειος” από καύσιμα.

Εντελώς άστοχα σουτ στο ταμπλό δίπλα από το στεφάνι, air ball και λάθη χωρίς καθαρό μυαλό από την κόπωση (πλην του πρώτου τελικού που αν δεν κάνω λάθος είχε 11 ασίστ, με τις τελευταίες σταγόνες στο ρεζερβουάρ όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια) ήταν ο απολογισμός μιας στατιστικής εντελώς ξένης προς τον Βασίλη.

Δεν τον μέμφεται κανείς. Για όνομα του Θεού. Φυσικό επακόλουθο. Απλά τα αναφέρω, αφού χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει.
Ο Ολυμπιακός αργά ή γρήγορα οφείλει να προετοιμαστεί για απογαλακτισμό από τον μεγάλο αρχηγό του.

Μια σεζόν ακόμα και η επόμενη μέρα και η επόμενη μέρα στην ερυθρόλευκη ιστορία χωρίς τον Σπανούλη δεν αργεί.

Οι Αγγελόπουλοι για μένα ενεργούν ως των φρονίμων τα παιδιά. Γι’ αυτό και σφράγισαν τις τύχες Πρίντεζη και Μάντζαρη στο λιμάνι. Ο Γιώργος θα κρεμάσει τα παπούτσια του στο …ταμπλό του ΣΕΦ και ο Βαγγέλης τον πήρε στο ίδιο κατόπι.

Ο “Πρίντε” με την Ολυμπιακάρα ψυχάρα που γράφει και το τεράστιο πανό στην ερυθρόλευκη έδρα σε κάθε ματς, θα είναι σε λίγο αυτός ο μεγάλος αρχηγός. Διάδοχος του “V Span”. Με Υπαρχηγό τον Μάντζαρη.

Τα …γαλόνια γυαλίστηκαν για τους εκφραστές της ερυθρόλευκης και ελληνικής (μαζί) καρδιάς του Ολυμπιακού, για το άμεσο και απώτερο μέλλον. Με τη συλλογική και εθνική ταυτότητα της ομάδας ίδια και απαράλλαχτη. Όπως τη θέλει ο κόσμος και τη συντηρούν αρκετά χρόνια ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος, υλοποιώντας και το δικό τους “θέλω” για την ομάδα που χρηματοδοτούν και διοικούν.

Το πιο δύσκολο στοίχημα “Σ-Λούκι Λουκ”

Ο ελληνικός συνεκτικός ιστός αυτής της ομάδας μπάσκετ των Αγγελόπουλων θα υποστηριχθεί από τους προέδρους και παρακάτω.

Γι’ αυτό και το παιχνίδι με τον Κώστα Σλούκα δεν είναι φιλολογικό. Όχι για δημιουργία εντυπώσεων, ούτε για να ανεβάσουν το κασέ του, σκοπεύοντας να …πετάξουν έξω από τη διεκδίκηση τον Παναθηναϊκό όπως κάποιοι θέλουν υποβολιμαία να διαδίδουν!..

Ο “Σ-Λούκι Λουκ” είναι ακόμα πιο δύσκολο στοίχημα από τους Πρίντεζη-Μάντζαρη. Γιατί δεν υπάρχει μόνο ο Παναθηναϊκός στο …κόλπο, αλλά και η Φενέρ με το τριπλάσιο budget από τις ελληνικές ομάδες.

Μόνο που αν, λέμε αν, το κατάφερνε κι αυτό ο Ολυμπιακός, τότε ο σχεδιασμός για τη μετά Σπανούλη εποχή θα εξελισσόταν ιδανικά στον Πειραιά. Με τους “Σπανουλοκλώνους”.

Τρία “βαριά χαρτιά” της Εθνικής μας ομάδας μπάσκετ.

πηγη: